
Zoeken
12 juni 2023
Door Lineke Keizer, projectleider Nacht van de Nacht
Het is koud voor de tijd van het jaar en er staat een stevige wind. Met flinke snelheid jagen de wolken over ons heen en bij tijd en wijle vangen we al een glimp op van de heldere hemel. Daar komen we voor: we willen sterren zien!
Samen met de Raad van Inspiratie van ZMf trek ik het natuurgebied Oranjezon in. Natuurgebieden zijn niet toegankelijk na zonsondergang, dus onze nachtelijke wandeling door het natuurgebied is uitzonderlijk. Dat merken we al bij de ingang van het gebied: een roedel herten staat te grazen en kijkt wat verbaast op als ze ons zien. Wij zijn nu in hun leefgebied en houden ons stil.
We horen roodborstjes, vinken, zwartkoppen, merels en zelfs nachtegalen. Achter een duintop eist ook een zanglijster onze aandacht op. Je vóelt de weldaad van de vallende avond en begrijpt als vanzelf dat de natuur dit nodig heeft.
Duisternis geeft rust én ruimte voor de dieren die nu wakker worden en op zoek gaan naar eten. Ze hebben net als wij het ritme van dag en nacht nodig. Lichtvervuiling is een grote verstoorder van onze biologische klok. Het heeft forse negatieve effecten op onze gezondheid en op die van alles dat leeft in de natuur.
Terwijl de zon steeds verder naar de horizon zakt en de planeet Venus zichtbaar wordt, nemen twee bevlogen sterrenwachters in ons gezelschap het als vanzelf over van de ecoloog van de terreinbeheerder. Van de aarde verplaatsen we onze blik naar boven, naar het eindeloze heelal. We leren over planeten, manen en sterren. Even wordt onze aandacht afgeleid door het ruimtestation ISS dat als een fel oplichtende ster geruisloos voorbij komt. Wonderlijk om te beseffen dat daar mensen in zitten.
Oranjezon ligt in een van de donkerste gebieden van Zeeland. Terug bij de ingang van het natuurgebied zien we dat de verlichting van het beheerdersgebouw onze nachtblik verstoort. Een bewegingssensor en andere afstelling van de verlichting (naar beneden richten en uitstraling naar boven afschermen) kunnen hier nog wonderen doen. De terreinbeheerder ziet het nu ook en belooft beterschap.
De sterrenwachters hebben het ook graag donker, aardedonker. Licht uit, sterren aan is dan ook hun motto. En óf de sterren aan gaan! Naar mate de duisternis verder invalt, nemen de sterren een voor een hun plaats aan de hemel in. We zien sterren, sterren, sterren!
Zelf meehelpen om de duisternis te bewaren en lichtvervuiling te voorkomen? Check hier de Acht van de Nacht: